POCHODZENIE :
Cycas revoluta – sagowiec odwinięty to gatunek roślin należących do klasy sagowców i rodziny sagowcowatych . Zasięg naturalny obejmuje południową Japonię . Popularna roślina ozdobna , w środkowoeuropejskich warunkach klimatycznych uprawiana jako roślina doniczkowa . Cycas revoluta należy do sagowców – roślin , które rosły na Ziemi już ponad 200 mln lat temu .
CHARAKTERYSTYKA :
Cycas revoluta to roślina o bardzo regularnym pokroju . Wygląd może kojarzyć się z palmą , z którą bardzo często jest mylony . Bliżej mu jednak do paproci drzewiastych niż do palm . Zachwyca pióropuszem długich , ciemnozielonych , sztywnych i pierzasto podzielonych liści , które wieńczą szczyt pękatego „pnia” zwanego kłodziną . Pień u młodych roślin zagłębiony w gruncie , z wiekiem rośnie wolno w kłodzinę o średnicy 20 cm i wysokości do 7 m. i może się rozgałęziać , na szczycie każdego odgałęzienia wytwarzając pióropusz liści . Liście , w zależności od wieku rośliny osiągają od 50 do 150 cm długości . Pojedyncze listki są wąskie , osadzone na ok. 8 cm ogonkach i mają 8 -18 cm długości . Ich brzegi są charakterystycznie podwinięte , stąd osobliwa nazwa gatunku . Cycas revoluta jest rośliną dwupienną . Wytwarza odrębnie , na okazach męskich i żeńskich , charakterystyczne kwiaty – szyszko-kształtne strobile . W środku rośliny pojawiają się złotożółte kwiaty i owocostany . Nasiona w odcieniu pomarańczowym lub czerwonym charakteryzują się długim okresem kiełkowania . Rośnie bardzo wolno , w warunkach naturalnych osiąga 6 -7 m wysokości , natomiast w uprawie domowej będzie zdecydowanie dużo mniejszy .
WYMAGANIA :
Cycas revolta nie toleruje spadków temperatur poniżej –5 °C i wymaga latem temperatur 20 °C – 30 °C . W warunkach środkowoeuropejskich najlepiej rośnie w gruncie , może być też z powodzeniem uprawiany w domach . Roślina wymaga dużo przestrzeni dla swoich rozłożystych liści , dlatego dobrze się czuje tylko w dużych , jasnych pomieszczeniach . Cycas revoluta wymaga jasnego stanowiska , ale nie można jej narażać na bezpośrednie oświetlenie silnym światłem słonecznym . Uprawa w mieszkaniu może nie zapewnić odpowiedniej ilości światła , szczególnie w ciemnym pomieszczeniu . Roślinę można ustawić w ogrodzie , na tarasie lub balkonie w pełnym słońcu wyłącznie po uprzednim przygotowaniu sagowca do dużej ilości światła . Po zimie należy przyzwyczaić ją do słońca . Niewielkie żółte plamy na liściach , świadczą o poparzeniu słonecznym , które jednak nie jest szczególnie szkodliwe . Takie plamki najczęściej występują od wiosny do połowy lata . Dobrym okresem na wyrastanie nowych liści jest lato . Dla sagowca dobre jest przeciętne podłoże do roślin doniczkowych z dodatkiem gruboziarnistego piasku . Można użyć specjalistycznej ziemi do palm . Doniczka powinna być nie za duża , ponieważ w wielkich doniczkach sagowce źle rosną . Średnica doniczki powinna być niewiele większa od średnicy “cebulki”. Roślinę przesadza się dopiero wtedy , gdy pień rozrośnie się tak , że wypełni prawie całą szerokość doniczki . Ponieważ sagowce są wrażliwe na uszkodzenia bryły korzeniowej – przesadzać należy ostrożnie , w przypadku starszych roślin nie częściej niż raz na 4–6 lat . Sagowca należy podlewać raz w ciągu 10 dni . Nie wolno dopuścić do przesuszenia ziemi . Wskazane jest zraszanie liści około 2 razy w tygodniu . Zimą zalecane jest bardzo rzadkie podlewanie (tzw. przerwa spoczynkowa) , średnio raz na miesiąc . Roślina ta wymaga wilgotnego powietrza . Obfite podlewanie jest niewskazane , tak samo jak i silne nawożenie . Zbyt obfite podlewanie może powodować pojawienie się grzyba , gnicie korzenia , częściowe żółknięcie liści . Roślinę powinno się nawozić raz na miesiąc , od kwietnia do października .
